Kinderen en jongeren als slachtoffer. We denken er liever niet aan, maar het komt ontzettend veel voor. Denk aan kindermishandeling, (online) seksueel misbruik en huiselijk geweld. Niets heeft zo’n impact op een mensenleven als een traumatische ervaring op jonge leeftijd. Het slaat diepe, vaak blijvende wonden in het jonge brein. Wat maakt kinderen zo kwetsbaar? En wat kunnen we doen om ze te helpen uit die schaduw van slachtofferschap te stappen? We hebben een longread voor je gemaakt over kinderen en jongeren en slachtofferschap.
Kinderen en jongeren hebben als geen ander steun nodig, omdat ze vanwege hun afhankelijkheidspositie kwetsbaar zijn. Ze hebben daarom recht op bescherming en hulp die het beste aansluit bij hun specifieke behoeften. “Hierin nemen we de mening van kinderen en jongeren serieus”, vertelt Pauline. “Vaak weten zij zelf als geen ander wat ze nodig hebben en wat werkt en niet werkt. In al onze programma’s en projecten gericht op kinderen en jongeren, praten we daarom met ze en niet over ze. Verder proberen we zo veel mogelijk in hun belevingswereld te stappen, zodat onze initiatieven ook echt ráken. Zoals ons platform WTFFF?! dat is gemaakt voor en door jongeren die online seksueel misbruik hebben meegemaakt.”
Slachtoffers kunnen ook de schuld krijgen van het delict, het zogenaamde victim blaming. Een voorbeeld is (online) seksueel misbruik, waarbij veel kinderen en jongeren te maken krijgen met victim blaming wanneer hun naaktfoto wordt doorgestuurd naar anderen. Leeftijdgenoten oordelen genadeloos hard over het jonge slachtoffer. Ouders vragen uit bezorgdheid: ‘waarom deel je dan ook die foto?’. Allemaal vormen van bedoelde en onbedoelde victim blaming. De schuld- en schaamtegevoelens die hierdoor ontstaan zijn hardnekkig en een belangrijke oorzaak van bijvoorbeeld depressies. En door schuld en schaamte durven slachtoffers vaak niet om hulp te vragen.