Is monitoring nog nodig als iemand zijn straf heeft uitgezeten?
Gaat het niet veel te ver om het gedrag van een verkeershufter, die zijn straf er al op heeft zitten, nog langdurig te monitoren? En wat schiet het slachtoffer daar eigenlijk mee op?
Het is een vraag die we vaker horen. Adjunct directeur Carlo Contino geeft antwoord:
“Het is natuurlijk niet niks waar we het over hebben. Iemand heeft onaanvaardbare risico’s genomen in het verkeer en daar slachtoffers mee gemaakt. Uit onderzoek blijkt ook nog eens dat ernstige verkeersongevallen vaak worden veroorzaakt door personen die al eerder de fout in gingen. Ze lappen de verkeersregels aan hun laars of kruipen achter het stuur met alcohol op of drugs. Of iets van de laatste tijd: lachgas.
Voor slachtoffers van een ernstig verkeersdelict en voor nabestaanden is het van groot belang dat de veroorzaker een passende straf krijgt. Een straf die tegemoetkomt aan het rechtvaardigheidsgevoel. Iemand mag er niet zomaar mee wegkomen, dat is onverteerbaar. Wat we daarnaast van veel slachtoffers en nabestaanden horen: ze willen vooral niet dat ook een ánder dit overkomt. Stel aan de veelplegers die na hun straf weer de auto in willen, de voorwaarde dat hun rijgedrag een tijd lang gemonitord wordt. Monitoring is geen straf. Sterker nog, het biedt eigenlijk iemand die herhaaldelijk de fout in is gegaan de kans om aan de maatschappij te laten zien dat hij of zij niet alleen rijvaardig is, maar ook rijwaardig. Denk je dat je er klaar voor bent om weer de weg op te gaan, zonder anderen in gevaar te brengen? Prima, laat het maar zien.”