TrafVic Slachtoffers – werken aan herstel na een verkeersongeval

Dit onderzoek is gebaseerd op gegevens van 328 slachtoffers (gemiddelde leeftijd 32 jaar, 66% vrouw). De meeste deelnemers aan het onderzoek (80%) hadden zelf geen verwondingen opgelopen bij het ongeval. De meeste mensen (59%) ervaren na een ongeval geen of heel weinig mentale klachten. Toch krijgt bijna één op de vijf (18%) wél te maken met ernstige klachten zoals posttraumatische stress, depressie en rouw. Rouw door het verlies van zekerheden over het leven, de toekomst en/of hun gezondheid.

Vooral mensen die tijdens het ongeval hevige angst of dreiging voelden, lopen meer risico op ernstige klachten. De klachten hangen samen met veel piekeren en moeite hebben met het reguleren van emotie. Hulp bij het doorbreken van piekergedachten en het leren omgaan met emoties kan voor deze groep een groot verschil maken.

Lees hier de publicatie. 

Deze studie is gebaseerd op gegevens van 250 slachtoffers, van wie gegevens over “boosheid” beschikbaar waren. Deelnemers vulden vragenlijsten in over posttraumatische stress, depressiviteit en functionele beperkingen (moeilijkheden bij de uitvoer van alledaagse activiteiten). Ook werden verschillende vormen van boosheid in kaart gebracht.

Slachtoffers gaven het vaakst aan boos te zijn op andere mensen en/of de dader, als deze er is. Boosheid die naar binnen is gekeerd of boosheid die gericht is op andere mensen in de omgeving, hangt sterkt samen met klachten als posttraumatische stress, depressie en moeite met dagelijkse activiteiten. Hulpverleners kunnen slachtoffers helpen door aandacht te geven aan deze vormen van boosheid. Dit kan klachten zoals posttraumatische stress en verwante klachten verminderen.

Lees hier de publicatie.  

Dit onderzoek is gebaseerd op gegevens van 269 slachtoffers die betrokken waren bij een verkeersongeval. We onderzochten in hoeverre deze mensen behoeften hadden aan drie verschillende vormen van mentale hulp. Uit ons onderzoek blijkt dat bijna een derde van de slachtoffers behoefte had aan psychologische hulp. De meeste slachtoffers geven de voorkeur aan face-to-face gesprekken met een psycholoog.

Bijna 18% ervoer een ‘behandelkloof’: zij hadden wel hulp nodig, maar vonden die niet of zochten geen hulp ondanks ernstige klachten. Belangrijke redenen waren moeite om de juiste zorg te vinden, denken dat de problemen ‘niet erg genoeg’ waren en financiële drempels. De behandelkloof is een duidelijke aanleiding om mogelijkheden voor (met name psychologische) hulp voor slachtoffers van verkeersongevallen te blijven verbeteren en beter beschikbaar te maken. 

Op basis van de eerste resultaten zijn twee online behandelprogramma’s ontwikkeld: 

Een programma met zes lessen cognitieve gedragstherapie. 

Een programma met drie lessen cognitieve gedragstherapie en drie sessies EMDR. 

Beide behandelingen worden op dit moment getest bij slachtoffers met ernstige psychische klachten. Deelnemers worden begeleid door getrainde therapeuten. Het doel is het verbeteren van herstel en het onderzoeken van het effect van deze online behandelingen na een verkeersongeval.