Rouw. We krijgen er allemaal vroeg of laat mee te maken. Sommige nabestaanden lopen vast in hun rouwproces en hebben baat bij specialistische hulp of lotgenotencontact. Zeker wanneer een dierbare plotseling uit het leven wordt weggerukt. Door een verkeersongeluk, een ramp of geweld. Of wanneer dicht bij elkaar zijn niet mogelijk is, door corona maatregelen.
Terwijl ik wachtte tot het verdriet zou toeslaan kreeg ik het steeds meer benauwd. Letterlijk. Waar bleven de tranen, waar was het grote gemis. Inmiddels weet ik dat verdriet vele gezichten heeft. Ik rouw in stilte. In mijn hoofd.
Op zaterdag zoeken we schelpjes op het strand. Die gaan we dan naar mama brengen, zo kan ze toch bij de zee zijn. Samen hebben we de tekening voor op de steen gemaakt. Met de zon, de zee en heel veel dieren. Ik weet zeker dat ze niet alleen is.