‘’Ik was net dertien en zat op de middelbare school toen ik verliefd werd op Dimon. Hij was op dat moment achttien en hij had mij via Instagram benaderd. Iedereen kende hem: hij had bij mij op school gezeten. Hij was knap, flirterig en ik vond het stoer en spannend dat hij ouder was. Het grootste deel van mijn middelbare schooltijd werd ik gepest, maar doordat ze mij met hem zagen werd het pesten minder.’’
‘’Toen kwam het moment dat hij de eerste beelden van mij naar zijn vrienden stuurde’’
‘’Dimon en ik hadden veel contact via Insta en ik stuurde vaak selfies naar hem. Het was de tijd dat Snapchat upcoming was. Deze app voelde op dat moment veiliger dan andere social media, elke foto die je stuurde was maar tien seconden te zien voordat het weg was. Toen kwam het moment waarop Dimon de eerste beelden van mij naar zijn vrienden stuurde. Via Snapchat heeft hij een foto van mij gemaakt toen ik hem aan het pijpen was. Ik vond het verschrikkelijk, maar omdat ik verliefd was en omdat het op Snapchat was, was ik vergevingsgezind. Ik wist toen nog niet van de hack ‘Snapsave’, waarmee alle foto’s en filmpjes automatisch worden opgeslagen.’’
‘’Hij gaf mij een machteloos gevoel en dwong mij op die manier tot seks’’
‘’Hij vroeg vaak of ik meer wilde laten zien op een foto dan alleen mijn gezicht. Als ik hier niet mee instemde liet hij mij merken dat ik niet goed genoeg voor hem was en zou hij het contact verbreken. Als ik hem negeerde begonnen de dreigementen. Het begon met: ‘Laat me meer zien, anders stuur ik deze foto’s rond’ tot dreigementen als: ‘Je komt vanavond bij me langs, anders zet ik die foto’s online’. Hierna verstuurde hij me dan via WhatsApp de Snapchat foto’s die hij online wilde zetten. Hij gaf me een machteloos gevoel en dwong mij op deze manier tot seks. Toen ik veertien was verkocht Dimon mijn foto’s aan vrienden. Hij zei: ‘Ik ben nu met een vriend en ik heb deze foto’s aan hem laten zien. Als je mij nog meer foto’s stuurt dan krijg je €50 euro van hem. Doe je het niet, dan zet ik je foto’s online’. Soms zat ik op zo’n moment op school. Ik kreeg dan hartkloppingen en werd duizelig. Ik voelde me gevangen. Alsof ik meedeed aan prostitutie. Ik was heel erg bang dat iedereen mijn beelden zou zien. Op dat moment zag ik geen uitweg. Het enige wat ik kon doen om eruit te komen, was mijn eigenwaarde aan de kant schuiven, mezelf eraan toegeven en doen wat hij vroeg.’’
‘’De angst dat mijn beelden online zouden komen was niet meer de grootste angst die ik voelde’’
‘’Op een avond, tijdens een feest, hebben zijn vrienden mij verkracht. Ze bedreigden me. Er was een pistool aanwezig en ze zeiden dat als ik niet zou doen wat ze vroegen, de oom van een van deze mannen me zou opzoeken. Ze hebben alles gefilmd.
Na de verkrachting voelde ik dat het ergste wat er kon gebeuren, gebeurd was. De beschadiging van mijn gevoel van eigenwaarde was zo groot, niets kon dat nog overtreffen. De angst dat mijn beelden online gezet zouden worden, was niet meer de grootste angst die ik voelde. Toen dit gebeurd was met deze mannen, toen wist ik dat ik uit zijn macht moest komen.’’
‘’Het is een zelfbeschermingsmechanisme dat nog steeds optreedt’’
‘’Ik heb al die tijd in stress en angst geleefd, met een enorme zelfhaat. Ik had last van woede en paniekaanvallen, op school en thuis. Niemand wist waar het vandaan kwam. Het is inmiddels een aantal jaar geleden maar ik word nog steeds overvallen door paniekaanvallen.
Toen dit gebeurde, tijdens mijn puberteit, ben ik gaan dissociëren van mezelf. Ik kon thuis niet vrolijk aan tafel zitten of naar school toe gaan, terwijl ik zo gestrest en verward was. Ik dissocieerde van mezelf, omdat ik anders niet door kon gaan met mijn leven.
Het dissociëren, daar heb ik nog steeds last van. Ik heb nu een hele fijne vriend, maar er zijn momenten waarop ik automatisch dissocieer van mezelf. Momenten waarop ik het gevoel heb dat ik niet meer in mijn lichaam ben. Het is een soort zelfbeschermingsmechanisme dat nog steeds optreedt. Op momenten dat het eigenlijk niet meer nodig is. Het voelt dan alsof er een knopje omgaat. Gelukkig kan ik dit nu aangeven.
Ik heb de diagnose ‘milde schizofrenie’ gekregen. Dit is een gevolg van jarenlange dissociatie. Ik herken mezelf hier niet in. De diagnose is gebaseerd op de symptomen die ik ervaar. Ik heb mijn verhaal nooit, met een kop en een staart, aan de psycholoog verteld. Ik wist niet waar ik moest beginnen.’’
‘’Ergens geloof ik nog steeds dat ik dit zelf heb veroorzaakt’’
‘’Sinds anderhalf jaar durf ik wat mij is overkomen onder ogen te komen. Het voelt alsof ik er klaar voor ben om eerlijk te zijn tegen mezelf en tegen de mensen om me heen. Ik heb zo lang ontkend dat ik misbruikt ben en hoe meer ik het wegdrukte, hoe vaker ik overvallen werd door paniekaanvallen.
Ik ben nu op een punt dat iedereen het van mij mag weten. Ik schaam me er niet meer voor, maar ik heb er lang over gedaan om op dit punt te komen. Dimon was heel manipulatief. Hij liet mij geloven dat ik overal schuldig aan was. Ergens geloof ik ook nog steeds dat ik dit zelf heb veroorzaakt. Omdat ik het misschien allemaal zelf wilde?
Ik heb altijd een goede band met mijn moeder gehad, maar ik kon het haar op dat moment niet vertellen. De schaamte en de schuldgevoelens waren te groot. Als ik het haar nu vertel, dan weet ze waar de afstand vandaan kwam. Ik ben heel erg veranderd door wat mij is overkomen en ik vind dat naasten het recht hebben om te weten hoe dat komt.’’
‘’Op die momenten worden de gevoelens van schuld en ontkenning minder’’
‘’Ik denk dat het belangrijk is dat er meer bewustwording komt onder jongeren over hoe vaak dit voorkomt en hoe schadelijk dit is. Ik heb wel eens in vlagen iets verteld aan mijn beste vriend. Hij zei dan: ‘ben je niet gewoon verkracht door hem?’. Ik zei dan: ‘nee, ik ben er toch zelf naartoe gegaan?’.
Er komen nu steeds meer berichten in de media over online seksueel misbruik. Laatst las ik een verhaal dat heel veel impact op mij had. Dat was een soortgelijk verhaal als mijn verhaal. Op het moment dat de feiten daar op een rijtje staan komt de realisatie dat ik ook misbruikt ben, en dat dit niet mijn schuld is. Dat dit strafbaar is en maatschappelijk wordt afgekeurd. Op die momenten worden de gevoelens van schuld en ontkenning minder.’’
