Het leken wel of alle toevalligheden met elkaar samenvielen op die nacht, herinnert Sandy zich. “Het was warm en dan blijven we meestal tot laat buiten voor het huis zitten. Maar die avond waren we allemaal heel erg moe en gingen vroeg naar bed. Normaal gesproken slaap ik heel licht en ook mijn vriend gaat meestal in de nacht er nog uit. Nu lagen we allemaal als een blok te slapen. Ook had ik net een week voor de brand mijn herdershond weggedaan, omdat hij te waaks was. Was hij er nog geweest, dan was het waarschijnlijk niet gebeurd.”
Bewakingscamera’s
In de wijk van Sandy is vaker sprake van brandstichting. Eerder was er een aangestoken brand bij een verzorgingstehuis. Deze avond hadden twee jonge daders het voorzien op de twee scooters die voor het huis van Sandy geparkeerd stonden. Op beelden van bewakingscamera’s is te zien hoe het tweetal met een witte tas door de straat loopt in de richting van het huis. Eén van de mannen heeft een fles in zijn handen, waarschijnlijk met brandbare vloeistof. De scooters brandden volledig uit, de vlammen sloegen over naar de voorgevel en de ruiten klapten. “Zelfs daar werden we niet van wakker”, vertelt Sandy. “De buren waren inmiddels toegesneld en stonden te schreeuwen. Op de deur bonken ging niet meer, want die stond al brand. Eén van de buren had een brandblusser en begon alvast met blussen, totdat de brandweer kwam. Een buurjongen belde met mijn vriend, toen pas werden we wakker en wisten we dat we snel het huis uit moesten.”
Je denkt niet dat het jou overkomt
Het is even stil als Sandy vervolgt: “Het was een nachtmerrie. Zo voelde het ook echt, want het leek wel alsof ik maar niet wakker wilde worden. Ik gooide een emmertje water naar beneden om de brand te blussen. Dat had natuurlijk helemaal geen zin. Toch was ik ook heel helder. Ik wist dat we via de achterkant van het huis naar buiten moesten. Vanuit onze slaapkamer kwamen we op het terras, klommen vanuit daar naar de garage van de buren en sprongen het laatste stukje naar beneden. Ik had nog gezocht naar onze kat, waar ik heel dol op ben. Hij had zich uit angst verstopt achter onze kledingkast, ik kreeg hem niet te pakken. Ik heb toen de slaapkamerdeur dicht gedaan en het raampje open gelaten, zodat hij eruit kon. Eenmaal buiten was ik een shock. Dit soort dingen zie je in films, je denkt niet dat het jou overkomt.”
Overal roet
De familie en de kat bleven ongedeerd en de brandweer had het vuur redelijk snel onder controle. Maar de schade aan het huis was enorm. De brand had de voorgevel beschadigd, de ruiten waren gesprongen en het vuur was bij de slaapkamer van één van Sandy’s dochters op de derde verdieping naar binnen geslagen. “De gesprongen ruiten en de schade aan de voorgevel werden door de woningbouwvereniging hersteld. Maar alle schade binnen, was voor mij. Ik stond onder bewind en één van de kosten die we hadden geschrapt, was voor de inboedelverzekering. Ik wist me geen raad. De kamer van mijn dochter, de trap, de vloerbedekking, alles was zwart van de roet. Mijn bewindvoerder heeft toen een aanvraag voor noodhulp bij Fonds Slachtofferhulp ingediend. Ik heb toen voor mijn dochter nieuwe kleding gekocht en in elk geval haar kamertje opgeknapt. Voor mij was dat heel belangrijk, om haar weer een frisse start te geven.”
Opsporing verzocht
De daders zijn nog steeds niet gepakt, ondanks een oproep bij Opsporing Verzocht. Niet zo lang na de brand bij Sandy, werd in de buurt opnieuw brand gesticht in een garage. Maar aan verhuizen denkt Sandy niet. “Het is natuurlijk heel akelig dat de daders nog niet zijn gepakt. De politie in onze wijk is nu wel heel scherp op brandstichting. Mensen vragen wel eens of ik niet liever ergens opnieuw wil beginnen. Maar we hebben gewoon pech gehad. We wonen hier fijn, ik heb een groot huis waar ik bijna tien jaar op heb moeten wachten. En ik ben voor niets en niemand bang. We blijven waar we zijn.”