En wederom worden de rechten en privacy van slachtoffers met voeten getreden. Op basis van gelekte dossiers vanuit politie en het Openbaar Ministerie, schreven twee journalisten van De Telegraaf een ronkend roddelboek, dat het onnoemelijke leed beschrijft van de kinderen van een van mishandeling verdachte vader in Ruinerwold. Die kinderen werd niet om toestemming voor publicatie gevraagd en zij wisten zelf nog niet eens wat er in het strafdossier stond, omdat de rechtszaak tegen hun vader nog moet komen. De kinderen hebben laten weten gekwetst en beschadigd te zijn. Bovendien zijn zij tegen de verschijning van dit boek. De journalisten in kwestie vinden dat geen obstakel, en menen dat vrije nieuwsgaring boven alles gaat.
Vorig jaar deed zich iets soortgelijks voor, toen een journalist van het Eindhovens Dagblad, met toestemming van politie en OM, maar zonder medeweten van de nabestaanden, een boek publiceerde over de rechtszaak rond de moord op Nicole van den Hurk. Ook een boek dat vooral sensatiebeluste roddel en achterklap bevatte. Met steun van het Fonds Slachtofferhulp, werd in een Kort Geding een stop op de publicatie geëist. In zijn vonnis laat de rechter duidelijk blijken, dat hij het boek graag had verboden. Maar de wet gaf hem onvoldoende handvatten. Hij kon alleen passages laten schrappen.
Het Openbaar Ministerie en de politie boden excuses aan omdat zij de privacy en de rechten van de nabestaanden hadden verkwanseld. En de Minister van Justitie beloofde de Kamer dat er nieuwe regels rondom media en slachtoffers zouden komen. Er volgde een Kamerdebat en een rondetafelgesprek. En weer beloofden politie en OM beterschap. De Kamer wacht nu alweer maanden op die nieuwe regels van het OM. Zelfs dan is het de vraag of vrijblijvende regels wel zouden helpen. Het ambtsgeheim lijkt immers steeds vaker een wassen neus.
Waar sensatiezucht boven menselijkheid gaat, en commercie boven privacy, waar de scoringsdrift van politie- en justitiemedewerkers boven het belang van slachtoffers blijft gaan, en waar persvrijheid misbruikt wordt om zonder hun toestemming menselijk leed zo te etaleren, daar is de wetgever aan zet. Met wetten, maar vooral met forse sancties wanneer die wet niet wordt nageleefd. Het moet afgelopen zijn met het te grabbel gooien van de privacy van slachtoffers en nabestaanden. Zij hebben verschrikkelijke dingen moeten doorstaan. En verdienen daarvoor onze erkenning, steun, rust en vooral bescherming.
Ik roep u op om het boek niet te kopen en het niet aan te klikken. Als de vraag stokt, verdwijnt het aanbod. Hopelijk.