“Nu, een jaar na dato, begint het verdriet in zijn volle hevigheid te komen. Ik voel het soms lichamelijk: alles doet pijn. Ik ben nog aan het begin van het verwerkingsproces. Eind juli 2019 zouden we vijftig jaar getrouwd zijn. We wilden met mijn kinderen, aanhang en kleinkinderen lekker weg. We gaan nog steeds weg, maar zonder Ton. Op 7 augustus wordt het helemaal zwaar, dan is het precies een jaar geleden. In welk ziekenhuis je ook komt, er worden fouten gemaakt. Die mogen niet in de doofpot gestopt worden, daar moet van geleerd worden. Starre houdingen moeten verdwijnen en er moet accuraat worden omgegaan met mensen die zoiets ernstigs meemaken. Het feit dat het casemanagement is aangeboden, heb ik ervaren als een eerste stap in de goede richting. Ik hoop dat mensen die iets soortgelijks meemaken de ondersteuning van een casemanager krijgen, zoals ik die heb gehad.”