Casemanagement voor slachtoffers van medische incidenten noodzakelijk

Doneer
Doneer
Doneer
Nathalie Gaal-Franse
Senior beleidsmedewerker bij Fonds Slachtofferhulp

In de zomer van 2018 overlijdt Ton Vermeulen, de man van Bets Vermeulen, als gevolg van een medisch incident. Meneer en mevrouw Vermeulen zouden dit jaar vijftig jaar getrouwd zijn. Via Fonds Slachtofferhulp heeft mevrouw Vermeulen de ondersteuning van een professioneel casemanager gekregen. “In welk ziekenhuis je ook komt, er worden fouten gemaakt. Het feit dat ik casemanagement aangeboden heb gekregen, ervaar ik als een eerste stap in de goede richting.”

“Mam, kom snel. Er is iets met papa”

Het is de zomer van 2018. Meneer en mevrouw Vermeulen staan zoals gewoonlijk op de camping op de Veluwe. De dochter en kleinkinderen van het echtpaar zijn er ook. Meneer Vermeulen geeft aan het warm te vinden en zoekt de schaduw op. Op het moment dat hij onder de luifel zit, valt hij weg. Zijn ogen beginnen te rollen. De dochter van meneer en mevrouw Vermeulen ziet het gebeuren en roept haar moeder: ‘Mam, kom snel. Er is iets met papa’. Meneer Vermeulen komt gelukkig direct bij en maakt een grapje: ‘Ik doe mijn ogen open en zie allemaal mooie vrouwen om me heen!’

“Mijn man was 69 en had nooit eerder gezondheidsklachten gehad. Ik dacht dat het door de warmte kwam, maar heb direct de huisarts gebeld. Die wilde dat er voor de zekerheid bloed geprikt werd. We werden die avond nog gebeld door het ziekenhuis. Ze hadden iets gevonden dat verder onderzocht moest worden. We zijn naar het ziekenhuis gereden en ik vroeg mijn man nog: ‘Ben je niet bang voor wat ze gaan vinden?’ ‘Welnee’, zei hij.”

“Ik zie je zo, na de scan”

“Mijn man is in het ziekenhuis onderzocht, hij bleek een longembolie te hebben. Hij kreeg hier medicijnen voor en moest in het ziekenhuis blijven. Ik ben kleding en een tandenborstel gaan halen en ben de volgende ochtend teruggekeerd. Toen ik op de afdeling aankwam reden ze mijn man weg om een scan van zijn hoofd te maken. Hij had een hersenbloeding gehad. Hij keek me aan en ik heb hem nog gedag gezegd. Ik zei: ‘Ik zie je zo, na de scan’. Toen hij bovenkwam was hij in coma. Hij had er nog een hersenbloeding overheen gehad. Ik kreeg op dat moment te horen dat mijn man zou overlijden. En dat dit geen drie maanden zou duren, maar tussen nu en een paar uur. Hij is diezelfde middag om 15:00 uur overleden.”

De arts is ook slachtoffer

“Nog voordat mijn man overleed is mij verteld dat hij een verkeerde dosis van een nieuw medicijn toegediend heeft gekregen. Op dat moment ging het langs me heen. Maar ik zie nu dat de arts ook slachtoffer is. Hij gaf les aan aankomende artsen en had kort daarvoor tegen zijn leerlingen gezegd: ‘Fouten maken is het ergste wat je kunt doen. Ik heb gelukkig nog geen fout gemaakt waar een mensenleven mee gemoeid is.’ Hij vertelde mij: ‘Nu sta ik vlak voor mijn pensioen en gebeurt het me toch.’ Ik ben ervan overtuigd dat de arts altijd de beste bedoelingen heeft gehad.”

“Het ziekenhuis wees mij op het casemanagement”

“Door het ziekenhuis werd ik geattendeerd op het casemanagement medische incidenten van Fonds Slachtofferhulp. De hulp van casemanager Ineke Verschure kwam op het juiste moment. Het was al heel vroeg in het proces.

Ineke en ik hadden meteen een klik. Zij was een ondersteuning in alles wat er geregeld moest worden. Ze is mee geweest naar gesprekken in het ziekenhuis, onderhield het contact met de klachtenfunctionaris en heeft mij geadviseerd over het traject met de advocaat en de verzekering. Het juridische traject is niet zaligmakend en frustrerend. De ondersteuning van Ineke is ook hierin fijn geweest. Ook vond ik het prettig om dingen zelf te doen. Dat is een stukje verwerking en bezig blijven. Op momenten dat ik er geen energie voor had, was Ineke er. Als ik had gewild, had ik alles uit handen kunnen geven.”

“De persoonlijke ondersteuning heb ik als meest waardevol ervaren”

Mevrouw Vermeulen vertelt met een lichte lach op haar gezicht over de ondersteuning door casemanager, Ineke: “Ineke staat als hulpverlener dichtbij mij. De wetenschap dat ik altijd kan bellen of op Ineke terug kan vallen, is heel belangrijk. Als meest waardevol heb ik de gesprekken hier thuis ervaren. De persoonlijke ondersteuning. Het feit dat er iemand is die oprecht betrokken is bij het leed dat je doormaakt. Ik denk dat dit heel waardevol en noodzakelijk is. Er komt zo veel op je af: praktisch en emotioneel. De ondersteuning van een casemanager ontzorgt enorm.”

“Nu komt er een hele zware tijd aan”

“Nu, een jaar na dato, begint het verdriet in zijn volle hevigheid te komen. Ik voel het soms lichamelijk: alles doet pijn. Ik ben nog aan het begin van het verwerkingsproces. Eind juli 2019 zouden we vijftig jaar getrouwd zijn. We wilden met mijn kinderen, aanhang en kleinkinderen lekker weg. We gaan nog steeds weg, maar zonder Ton. Op 7 augustus wordt het helemaal zwaar, dan is het precies een jaar geleden. In welk ziekenhuis je ook komt, er worden fouten gemaakt. Die mogen niet in de doofpot gestopt worden, daar moet van geleerd worden. Starre houdingen moeten verdwijnen en er moet accuraat worden omgegaan met mensen die zoiets ernstigs meemaken. Het feit dat het casemanagement is aangeboden, heb ik ervaren als een eerste stap in de goede richting. Ik hoop dat mensen die iets soortgelijks meemaken de ondersteuning van een casemanager krijgen, zoals ik die heb gehad.”

"Ik hoop dat slachtoffers van medische incidenten de ondersteuning van een casemanager krijgen, zoals ik die heb gehad."
- Bets Vermeulen