Natascha werd jarenlang seksueel misbruikt en deelde na 26 jaar eindelijk haar verhaal

Als je seksueel misbruik meemaakt(e) kan het lastig zijn om hierover te praten, bijvoorbeeld door schaamte of schuldgevoel. Ook Natascha van der Wissel (43 jaar) zweeg lang over het misbruik door haar neef. Pas 26 jaar later zette ze haar verhaal online. Ze vertelt wat dit voor haar heeft betekend, welke gevolgen het had en wat ze andere slachtoffers zou willen meegeven.

Natascha was zes jaar toen haar neef haar seksueel begon te misbruiken. “Omdat er geen geweld bij kwam kijken, voelde het niet als iets gewelddadigs dat mij overkwam. Ik voelde dat het niet goed was, maar seks en warmte zijn op zich toch ook fijne dingen. Als kind is dat heel ingewikkeld en dubbel, je kunt het niet goed uitleggen.”

“Elke keer dacht ik bij mezelf: dit is mijn neef, waarom doet hij dit? Ik keek tegen hem op en zag hem als broer. Dat het familie was, maakte het extra moeilijk. Want je wil geen problemen veroorzaken.”

“Als je zes jaar bent, dan ben je een soort spons en weet je niet beter. Je zoekt manieren om ermee om te gaan, zonder dat je weet of het de goede manier is. Als kind koos ik ervoor om er niet over te praten.”

Schaamte en schuldgevoel

“Er is in de jaren dat ik misbruikt werd geen moment geweest dat ik dacht: ik moet erover vertellen. Ik denk omdat ik me schaamde, al voelde ik dat op dat moment niet zo duidelijk. Maar als ik mijn gevoel van toen zou moeten beschrijven, horen daar de woorden schaamte en schuldgevoel bij. Ik was bang dat mijn familie zou denken dat ik er zelf schuldig aan was.”

“Naast mij heeft mijn neef nog twee andere familieleden misbruikt. Een daarvan heeft hier iets over gezegd tegen haar moeder, we waren toen allebei achttien jaar. Hierna werd ik door zijn moeder en mijn moeder op het matje geroepen. Hierdoor kreeg ik het gevoel dat ik iets verkeerds had gedaan.”“Ik was er op dat moment nog niet klaar voor om erover te praten. Ik heb niet over het misbruik verteld, maar ook niet gezegd dat het niet is gebeurd. Hierna heb ik van mijn achttiende tot mijn veertigste over het misbruik gezwegen.”

Van zwijgen naar delen

“Ik heb het misbruik ver weggestopt, vanuit het idee: dit parkeer ik, hier hoef ik niks mee. En ik heb ‘overleefd’ door mijn leven lang druk te sporten en 70 uur per week te werken. Totdat ik op een werkfeest werd aangerand. Iemand greep me van achteren, en in een paar seconden kwam alles van het misbruik van vroeger bij me terug.”

“Toen besloot ik om aangifte te doen tegen mijn neef – en snel daarna deelde ik mijn verhaal op social media. Niet om aandacht te krijgen, maar omdat er nog altijd een taboe rust op seksueel misbruik. En om mensen te laten zien dat ze niet alleen zijn. Ik hoopte dat anderen daar kracht uit zouden putten.’’

Veel positieve gevolgen

“Door aangifte te doen en mijn verhaal online te delen, koos ik eindelijk voor mezelf. En liet ik aan het kind in mij zien: ik zie je, ik hoor je, ik erken je. Dat wat ik 26 jaar lang niet heb gedaan.”

“Het mooie is dat het leek alsof mijn verhaal anderen kracht gaf om er ook over te praten. Ik kwam in contact met mensen die vertelden dat ze hetzelfde hadden meegemaakt. En zij gaven mij ook veel kracht terug. Het bespreken van dit onderwerp was voor mezelf ook helend.”

Ook negatieve gevolgen

Helaas had het online delen van haar verhaal niet alleen positieve gevolgen voor Natascha. “Ik heb een hele grote familie en ik zie of spreek bijna niemand meer, behalve mijn moeder en een tante. En mijn moeder had een sterke band met haar broers en zussen, maar heeft ook met bijna niemand meer contact. Dat is pijnlijk om te zien.”

“Ook is het pijnlijk dat mijn neef het misbruik nooit erkend heeft. Op social media heb ik wel gezegd dat het om mijn neef gaat, maar ik heb nooit zijn naam genoemd. Hij heeft het misbruik hoe dan ook altijd gebagatelliseerd. Maar de erkenning die ik van hem nooit gekregen heb, kreeg ik uiteindelijk wel van mezelf.”

Goed bedenken of je het aankunt

“Als ik alleen naar mezelf kijk, los van mijn moeder, zou ik mijn verhaal zo weer online delen. Omdat ik hiermee voor mezelf koos en het kind in mij een podium gaf. Ik mocht eindelijk vertellen hoe dit mij geraakt heeft.”

“Toch zou ik anderen willen meegeven om goed na te denken over de mogelijke gevolgen, en of je die aankunt. Wat als bijvoorbeeld de band met jouw familie verandert doordat je jouw verhaal deelt? Denk je dat dit te pijnlijk voor je wordt? Dan is het online delen van jouw verhaal – onder je eigen naam – mogelijk niet de goede keuze.”

Jouw verhaal anoniem delen

Voor Natascha had het delen van haar verhaal dus zowel positieve als negatieve gevolgen. Vind je het te spannend om jouw verhaal onder je eigen naam te delen? Weet dat dit ook anoniem kan, bijvoorbeeld onder een verzonnen naam. Ook op deze manier kun je, net als Natascha, de erkenning en steun vinden die je verdient.

Wil je zelf jouw verhaal delen op Slachtofferwijzer, anoniem of onder je eigen naam? Dit kan veel steun en herkenning geven aan lotgenoten en kan jou zelf ook helpen in je herstel. Lees meer over het delen van jouw verhaal op Slachtofferwijzer.